-
۲۳ مرداد ۱۴۰۰
-
۳۷۲
-
۳۱ تیر ۱۴۰۰
-
۹۰۰
گلایه های فرهیخت: هرچند به سهم خود از بابت برگزاری نخستین جشنواره رسانه ای امام رضا(ع) که متأسفانه علی رغم درج عنوان «بین المللی» در وبگاه رسمی آن، با «رویکرد ملی» برگزار شد، از دست اندرکاران آن بویژه «مرکز ارتباطات و رسانه آستان قدس رضوی» باید سپاس گزار باشیم، اما به «فرهیخت» حق بدهید گله مند باشد چرا این رویداد رسانه ای با «رویکرد بین المللی» برگزار نشد، مادامی که: ۱. در ابتدا، عنوان «بین المللی» بر تارک
-
۱۱ خرداد ۱۴۰۰
-
۷۱۰
یکشنبه گذشته کارگاهی بین المللی با نام «بچههای سرزمین نور» در حوزه هنری انقلاب اسلامی مشهد برگزار شد. در این هم آفرینی، علاوه بر هنرمندان کودک و نوجوان ایران، شرکت کنندگانی از کشورهای افغانستان، بحرین، عراق، سوریه و یمن حضور داشتند و به آفرینش آثار نقاشی پرداختند. سمیرا شاهیان | شهرآرانیوز - یکشنبه گذشته کارگاهی بین المللی با نام «بچههای سرزمین نور» در حوزه هنری انقلاب اسلامی مشهد برگزار شد. در این هم آفرینی، علاوه بر هنرمندان کودک و نوجوان ایران، شرکت کنندگانی از کشورهای
-
۱۹ ارديبهشت ۱۴۰۰
-
۷۵۶
خوابهای گران تجارت در خراسان رضوی، مسیر ریلی خواف – هرات و مراودات شش میلیون تنی کالا از طریق افغانستان خواب گرانی است که هنوز برکات آن تعبیر نشده است، این مطلب، بخشی از یادداشت محمدحسین طبسی فعال اقتصادی برای وبگاه بازار است. افزون بر ۵۰ درصد حجم واردات کشور افغانستان از طریق پایانه مرزی دوغارون در شهرستان تایباد صورت میگیرد و لذا همین موضوع این پایانه مرزی را به پاشنه آشیل تجارت خراسان رضوی و یا بهتر بگویم افغانستان با ایران تبدیل کرده بود که حادثه انفجار در گمرک اسلام قلعه و اخلال در مبادلات ترانزیتی خود گواه این موضوع است.
دیپلماسی❜ دانشگاهی/ انتشار چهارمین شماره نشریه "سامان آماری" با محوریت دانشجویان بین الملل دانشگاه فردوسی مشهد
-
۳۰ فروردين ۱۴۰۰
-
۳۴۴
یکی از برنامه های اصلی دانشگاه حرکت به سمت بین المللی شدن با جذب دانشجویان بین الملل است. مطابق سند راهبردی دانشگاه، مقدار مطلوب نسبت دانشجویان بین الملل به کل دانشجویان دانشگاه در سال 99 باید به 8 درصد برسد. دانشگاه فردوسی مشهد به عنوان یکی از پیشتازان جذب دانشجوی بین الملل در کشور، در حال حاضر با دارا بودن 2513 دانشجوی جاری بین الملل توانسته سهم 10 درصدی دانشجویان بین الملل از کل دانشجویان جاری دانشگاه را داشته باشد که از این تعداد، 984 نفر
-
۱۳ فروردين ۱۴۰۰
-
۶۶۵
یادداشت فرهیخت: به قلم عبدالرضا زرگری | به «دیده بان فرهیخت» حق بدهید مادامی که دوازده سال به طور مستمر و بلکه شبانه روز، در حال رصد و دیده بانی و مستندنگاری تمام رویدادهای شهر و استان با «رویکرد بین المللی» - از جمله دیپلماسی نمایشگاهی - است، از مشاهده ی اغراق گویی های مبالغه آمیز و گزافه گویی های غیر ضروری، تعجب کرده و صدالبته چون این شهر و استان، منسوب به عالم آل محمد(ص) امام مهربانی ها و راستی ها، حضرت امام علی ابن موسی الرضا علیه السلام است، بلکه گلایه مند و معترض باشد که در ملک طلق
-
۱۰ فروردين ۱۴۰۰
-
۵۴۴
یادداشت کوتاه فرهیخت: هرچند همزمان با ایام میلاد امام زمان (عج) و اعیاد شعبانیه، کلان شهر معنوی مشهد، پایتخت معنوی جهان تشیع، رنگ و بوی خاصی به خود گرفته و این شهر با اقدامات مختلف از جمله نصب بیش از ١٢٥ المان نوری «یا مهدی» و المان های ترکیبی با گل آذین بندی شده، اما جای خالی دست کم دو سه رویداد فرهنگی و هنری و دینی و حتی ورزشی با رویکرد بین المللی که به نوعی بتواند بر غنای سبد دیپلماسی دینی
-
۸ اسفند ۱۳۹۹
-
۷۳۹
توقعات فرهیخت: «مشهد»، پایتخت فرهنگی جهان اسلام، پایتخت معنوی کشور، قطب اول جهان تشیع، بزرگترین کلان شهر مذهبی جهان (از نظر وسعت)، دومین کلان شهر بزرگ ایران پس از تهران، دارای بیشترین دانشجوی غیرایرانی شاغل به تحصیل و... اینها همه بخشی از توصیفات، القاب و شعارهایی است که همه روزه علاوه بر قاب رسانه ی ملی استانی، در صدر و ذیل وبگاه ها و خبرگزاری ها و مطبوعات و لابلای اخبار و تحلیل رسانه ها شاهد آن هستیم، اما جالب است بدانیم در شهر و استان منسوب به عالم آل محمد(ص)، حضرت امام علی ابن موسی الرضا علیه آلاف التحیه والثناء،
-
۸ اسفند ۱۳۹۹
-
۱۰۷۴
توقعات و گلایه های فرهیخت: هرچند به سهم خود از بابت برگزاری این همایش ارزنده هرچند با «رویکرد ملی» از دست اندرکاران آن بویژه «آستان قدس رضوی» باید سپاس گزار باشیم، اما به «فرهیخت» حق بدهید گله مند باشد چرا این رویداد علمی با «رویکرد بین المللی» برگزار نمی شود، مادامی که ۱. عنوان «بین المللی» بر تارک وبگاه «دبیرخانه ی نخستین کنفرانس» در وبگاه آن
-
۲۸ بهمن ۱۳۹۹
-
۴۶۷
آتشسوزی گسترده در تاسیسات گمرک اسلامقلعه افغانستان درسی برای دستاندرکاران مدیریت امور مرزی است، زیرا عبرتآموزی از این حادثه با اتخاذ تصمیمهای اجرایی بهنگام، به تدابیر پیشگیرانه برای جلوگیری از رخدادهای مشابه خواهد انجامید. ساعت ۱۳ روز ۲۵ بهمن ماه آتشسوزی وسیعی در تاسیسات گمرکی اسلامقلعه افغانستان واقع در نقطه مقابل گمرک مرزی دوغارون شهرستان تایباد در شرق خراسان رضوی رخ داد که انفجار اولیه بخاطر حضور تانکرهای حامل سوخت و گاز در منطقه سبب دهها انفجار پی در پی و گسترش سریع آتش شد.
-
۲۸ بهمن ۱۳۹۹
-
۶۷۸
«ایران» رنگین کمان گردشگری سلامت ... ایران بهعنوان چهارمین کشور بزرگ در آسیا و هفدهمین کشور بزرگ در دنیا سابقه طولانی در طب سنتی دارد بهطوریکه بسیاری از درمانهای گیاهی سنتی هنوز هم بخشی جداییناپذیر از زندگی روزمره ما ایرانیان است، این بخشی از یادداشت یوسف بیدخوری معاون اداره کل میراث فرهنگی خراسان رضوی برای بازار است. تاریخچه گردشگری سلامت با طب بوعلی سینا اهمیت ویژهای پیدا کرد. این دانشمند بزرگ ایرانی با دستهبندی منابع مختلف سلامت به سه دسته آسایشگاههای معنوی، چشمههای درمانی و آبهای گرم،
-
۲۷ آبان ۱۳۹۹
-
۱۴۳۷
بازار تاجرآباد در حاشیه شرقی مشهد، یک بازار بینالمللی خودجوش و به نوعی مرکز خرید مردم حاشیه شهر است، جایی که همه مایحتاج افراد بلوچ و اتباع خارجی افغانستانی و پاکستانی را با قیمت مناسب تأمین میکند و به یک بار رفتنش میارزد و برای رونق بیشتر، نیازمند نگاه مسئولان است. از ایستگاه نواب یا پایین خیابان سوار خط ۸۳۰ که بشوی و مسیر هم خیلی شلوغ نباشد ۳۵ دقیقه بعد در هفدهمین ایستگاه که حر ۳۵ است پیاده میشوی....
-
۱۲ شهریور ۱۳۹۹
-
۵۸۱
-
۱ شهریور ۱۳۹۹
-
۳۰۴
دیپلماسی❜ سلامت/ از کابل تا محله پورسینای مشهد | گفتوگو با پزشک افغانستانی که دغدغهاش کمک به محرومان است
-
۲۸ مرداد ۱۳۹۹
-
۴۸۰
-
۲۴ مرداد ۱۳۹۹
-
۳۵۸
یادداشت فرهیخت: به قلم عبدالرضا زرگری | اگر دقت کنیم می بینیم که تقریباً در 90 درصد دیدارهای میهمانان خارجی با مسئولان و مقامات آستان قدس رضوی، متأسفانه یکی از ساده ترین و پیش پا افتاده ترین آداب تشریفاتی و مرسوم در عرف دیپلماتیک یعنی قراردادن پرچم کشور میهمان بر روی میز رعایت نمی شود؟! هرچند این مسأله شاید به خودی خود، به نظر برخی از خوانندگان محترم، غیر مهم جلوه کند، اما فراموش نکنیم که به تعبیر اندیشه مندان، انسان های بزرگ را باید از رفتار جزئی شان شناخت.
کما این که حضرت امام خمینی (ره) در طول اقامت شان در پاریس، همه وقت، مسافت نسبتاً طولانی را طی می کردند تا از محل خط عابر پیاده به آن سوی خیابان بروند و رعایت همین جزئیاتی به اصطلاح پیش پا افتاده از سبک زندگی حضرت امام بود که امام را در چشم اهالی «نوفل لوشاتو»، به عنوان یک شخصیت علمی ممتاز و رجل سیاسی برجسته شناساند!
تازه ترین مصداق برای عدم رعایت این تشریفات متعارف در عرف دیپلماسی، در جریان سفر اخیر دکتر «امجد حمید المظفر» رایزن فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی عراق در تهران به مشهد و دیدار با مقامات علمی و فرهنگی و دانشگاهی آستان قدس در مرداد ماه 99 اتفاق افتاد که متأسفانه شاهد بودیم در چند دیدار صورت گرفته، پرچم عراق بر روی میز قرار داده نشده بود که شایسته بود از باب احترام به یک میهمان و شخصیت علمی و مقام مسئول مسلمان رعایت می شد!
البته حقیر در طرح گرافیکی که برای درج در وبگاه «نگارخانه ی فرهیخت» وابسته به تارنمای اندیشکده ی بین المللی فرهیخت طراحی کردم و در انتهای این پست نیز درج کردم، این پرچم را به پاس احترام به میهمان غیر ایرانی مان بر روی تصویر قرار دادم، اما کاش دوستان روابط عمومی و بین الملل آستان قدس رضوی نیز چنین دقتی را به خرج می دادند و از قرار دادن یک پرچم رومیزی ساده بر روی میز دریغ نمی کردند!
کما این که وقتی مسئولان کشور ما به هر کشوری از جمله سوریه یا عراق و حتی به اعتاب مقدسه آستان قدس حسینی و یا آستان قدس علوی سفر می کنند و تصاویر آن را در رسانه ها مشاهده می کنیم، ما نیز چنین توقعی را داریم که به رسم حسن میزبانی و احترام، طرف میزبان نیز چنین تکریمی را اعمال کند.
به عنوان مثال، در سفر اخیر دکتر محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ی کشورمان به عراق (تیر ماه 1399) و دیدار و ملاقات با برخی از مقامات عالی رتبه ی این کشور، این بحث در فضای مجازی منتشر و اتفاقاً در شبکه های اجتماعی بسیار داغ شد که چرا در این دیدارها پرچم جمهوری اسلامی ایران در کنار پرچم عراق وجود نداشت؟!
هر چند در مبحث «تشریفات متعارف دیپلماتیک» چنین گفته می شود گذاشتن پرچم کشور میهمان فقط در دیدار همتایان ضرورت دارد و در دیدار با مقامات بالاتر یا شخصیت های غیر رسمی، وجود پرچم کشور مهمان الزامی ندارد و مرسوم هم نیست، اما اصطلاحاً برای خراسانی ها، یادآوری این دو نکته، مهم ضروری به نظر می رسد:
1. فراموش نکنیم تمامی آموزه هایی که از سوی فرهنگ بیگانه به نام «علم» به سوی سایر کشورها القا و سرازیر می شود، به فرمایش مقام معظم رهبری، بعضاً «شبه علم» ی بیش نیستند و لذا بسیاری از این قواعد مرسوم که در حوزه های مختلف، مستند و محک قرار می گیرند، در واقع همان دست نوشته های موروثی از شبه علم های مغرب زمینی است که چون «وحی منزل» نیست، پس الزامی هم ندارد که مو به مو تمام آن چه که فرهنگ بیگانه توصیه و دیکته می کند، از سوی مسئولان امر و متفکران در کشورهای اسلامی نیز اعمال شود.
حال در موضوع بحث مان، دوستان فعال در حوزه ی روابط عمومی و ارتباطات خارجی در هر دستگاه و نهاد و ارگانی در استان و شهر حتی مؤثران اقتصادی در شش هزار واحد خصوصی، شایسته است آن دسته از آداب تشریفات متعارف در عرف دیپلماتیک که با فرهنگ ایرانی - اسلامی ما مطابقت صددرصدی دارد را انجام و سایر موارد مغایر با این شاخص را، یا حذف نموده و یا کم اهمیت بشمارند و حتی مواردی را بیشتر از عرف معمول، انجام دهند که به خودی خود، این امر نه تنها نقص و عیبی نیست، بلکه امری مستحسن و پسندیده نیز به شمار می رود.
به عنوان مثال، مگر نه این است که معمولاً مقامات کشورهای اسلامی در مجالسی که بر سر میز ضیافت ناهار یا شام، مسکرات و نوشیدنی های غیر حلال وجود دارد، حضور پیدا نمی کنند و برای مسئولان رسمی کشور ما، حضور در چنین ضیافت هایی مطلقاً جایز نیست؟یا در سطحی دیگر، مگر مواردی چون رعایت حجاب و پوشش اسلامی خصوصاً برای بانوان خاصه در مسابقات ورزشی بین المللی و علی التخصیص هنگام دریافت جوایز بر روی سکو و به طور مشخص و متعارف، هنگام دست دادن با جنس مخالف، مگر رعایت و ملاحظه نمی شود؟!
پس به قرینه ی مقابل، هم چنان که مثلاً موضوع دست دادن با جنس مخالف به راحتی توسط برگزیدگان المیپادهای علمی و مسابقات ورزشی و... حذف می شود و طرف مقابل هم با علم به این که این اقدام، در راستای عمل به یک تکلیف دینی و مطابق با یک قانون شرعی صورت می گیرد، هیچ گاه آن را توهین به خود قلمداد نمی کند، پس به راحتی می توان بسیاری از این خرده تشریفات غیر الزام آور را در بحث مناسبات دیپلماتیک رعایت نکرد و یا بسیاری از آن ها را بیشتر از حد و اندازه ی متعارف انجام داد.
2. نکته ی دوم و بلکه مهمتر آن که فراموش نکنیم میهمانان کلان شهر مشهد، میهمان پایتخت معنوی ایران اسلامی و ام القرای جهان تشیع، میهمان شهر و استان منسوب به امام مهربانی ها، حضرت امام علی ابن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثناء هستند و در بحث تکریم و احترام زائر، همان گونه که خود آن حضرت، نهایت احترام و تکریم را در حق زوار خود انجام داده و خدام خود را به طرق مختلف به تکریم حداکثری زوارشان توصیه فرمودند، پس تمامی مسئولان بخش های دولتی و خصوصی که میهمان داخلی و یا غیر ایرانی را به این شهر و استان دعوت می کنند، قطعاً می بایست در تأسی از آن امام همام، چنین رویه ای را در پیش گیرند و بلکه اگر آن میهمان خاص، نماینده ی یک ملت و یا یک دولت خارجی باشد، بی شک می بایست حجم و گستره ی این تکریم و احترام متناسب و مضاعف هم باشد.
ناگفته پیداست اگر این میهمان، مسلمان، نماینده ی یک دولت و ملت و به طور اخص، یک عالم دینی و یا یک شخصیت برجسته علمی و چهره ی ماندگار فرهنگی و اجتماعی و... باشد، به مصداق فرمایش رسول گرامی اسلام (ص) که «حرمت مؤمن از کعبه بالاتر است»، بدیهی است این تکریم و اکرام ضیوف الرضا می بایست مضاعف و متناسب با جایگاه و شخصیت آن میهمان مورد توجه و اکرام ویژه قرار گیرد.
کوتاه سخن، آن چه در پی گفتن آن بودیم، در همین چند پاراگراف خلاصه می شود که چه اشکالی دارد و بلکه شایسته و مرضی خاطر حضرت امام رضا (علیه السلام) است که دوستان اندیشه ورز و خردگرا در حوزه ی بین الملل آستان قدس رضوی، هر گاه بحث استقبال و ملاقات یک میهمان غیر ایرانی با مقامات آستان قدس رضوی در رده های مختلف پیش می آید، با خود این گونه بگویند هرچند فرهنگ بیگانه، چنین توصیه دارد که به عنوان مثال، چون جایگاه ملاقات کننده، پایین تر سطح مقام ملاقات شونده هست، پس ضرورت ندارد یا مرسوم هم نیست که مثلاً پرچم کشورش بر روی میز قرار گیرد، یا متعارف نیست که میهمان پس از خروج از خودرو در پارکینگ یا از مقابل درب آسانسور استقبال شود، اما نهاد ما چون منسوب به امام مهربانی هاست که از پدر مهربان تر و از برادر شفیق تر است، پس این سطح از احترام و تشریفات را محض رضای خدا و رضایت خاطر ولی خدا قائل می شویم.
مثال دیگر آن که همگان می دانیم طبق پروتکل های متعارف و بسته به سطح مقام و جایگاه رسمی میهمان، مرسوم است هنگام ملاقات، در سطح عادی، میهمان را از جلوی درب اتاق میزبان استقبال کرد و در سطح بالاتر، برخی را از جلوی درب آسان بر ساختمان (آسانسور) و روشن است که در سطح عالی، برای مسئولان عالی رتبه، این استقبال می بایست از پای پلکان پرواز در فرودگاه صورت گیرد.
حال، روی دوم سخن ما این است که چه اشکالی دارد دوستان فعال در امور بین الملل آستان قدس رضوی با خود این گونه بگویند چون این میهمان، هرچند شخصیت سیاسی و اصطلاحاً چهره نیست، اما چون منسوب به مثلاً عتبه ی مقدسه ی علوی است یا از فلان سازمان و نهاد اسلامی در فلان کشور اسلامی و حتی غیر اسلامی به مشهد الرضا سفر کرده است، پس ما نیز در تأسی از «اسوه ی حسنه» و به احترام شریعت نبوی و با نگاه سیره ی علوی و از منظر عطوفت رضوی، وفق پروتکل های مرسوم عمل نکرده، بلکه برای تکریم و تعظیم بیشتر میهمان، یک قدم جلوتر از آن چه که عرف معمول در تشریفات بین الملل می گوید، انجام می دهیم!
موضوع علی الظاهر ساده ای که نه تنها، نقص و نقض رسوم به شمار نمی رود، بلکه چون اغلب میهمانان از این آداب دیپلماتیک مطلع هستند، با مشاهده ی اعمال سطحی بالاتر از تشریفات متعارف، هم بسیار خرسند شده و هم این که لطف میزبان را هیچ گاه فراموش نخواهند کرد!
اجازه بدهید خاطره ی کوتاهی را در همین زمینه نقل کنم و آن این که خود این حقیر به عنوان نفر اول هماهنگ کننده ی آخرین سفر شهردار وقت مشهد به کشور دوست پاکستان (این ایرانی ترین همسایه ی شرقی) و ایالت پنجاب و کلان شهر لاهور (تابستان سال 1388)، طی 13 روز اقامت در آن کشور به عینه شاهد بودم دوستان پاکستانی در فرمانداری لاهور، همان سطح تشریفات و پروتکل هایی را برای این سفر 9 روزه مقرر کردند که عیناً برای سفر چند ماه قبل استاندار وقت خراسان رضوی اجرا شده بود و جالب آن که هر دو سطح تشریفات در حد شهردار و استاندار هم نبود، بلکه در سطح سفر معاون اول رئیس جمهوری یک کشور دیگر به استان و شهرشان بود!
اتفاق خوشایندی که به اعتراف نه تنها مقامات عالی رتبه ی این دو هیئت بلکه تمامی اعضای پرشمار هیئت همراه، حتی با گذشت سالها از آن تاریخ، هیچ گاه از ذهن و فکر آنان بیرون نرفته و هنوز هم با نگاه شایسته ی تقدیر و احترام از این دو سفر یاد می کنند!
سخن کوتاه، هرچند بحث رعایت یا عدم رعایت یک امر متعارف و ساده و معمول در تشریفات بین الملل، بهانه ای برای طرح موضوعی مهمتر و محوری تر شد، اما به امید روزی که مصداق این آیه ی شریفه ی قرآن کریم: «فبشر عباد الذین یستمعون القول فیتبعون احسنه» (بشارت بده به بندگانی که اقوال گوناگون را می شوند، اما بهترین آنها را تبعیت می کنند)، ما نیز در استان و شهر منسوب به عالم آل محمد(ص)، هر مبحثی را که در هر حوزه ای خاصه در مقوله ی مرتبط با سخن ما یعنی «توسعه ی روابط خارجی و مناسبات دیپلماتیک» شنیدیم یا خواندیم، پس از اندکی تأمل، با آموزه های دینی و فرهنگ غنی ایرانی - اسلامی خود مطابقت داده و سپس با جرأت و جسارت و با لحاظ شاخص عطوفت حداکثری اسلامی و برادری و میهمان نوازی، مد نظر قرار دهیم؛ ان شاءالله الرحمن
-
۱۵ مهر ۱۳۹۸
-
۳۱۹
دیپلماسی❜ شهری / گرانترین سفر خارجی مدیران شهرداری مشهد «فاش» شد/ ستون خالی دستاوردها در جدول سفرهای خارجی
-
۲۷ شهریور ۱۳۹۸
-
۳۸۸
-
۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۸
-
۲۲۳
یادداشت فرهیخت: به قلم: «عبدالرضا زرگری» | در خبرها آمده بود که هیئتی بلندپایه از اتاق بازرگانی امامیه هندوستان، شنبه 14 اردیبهشت 1398، وارد مشهد شده و به منظور امضای یک تفاهم نامه اقتصادی مشترک با مسئولان عالی رتبه آستان قدس رضوی، در این سازمان معظم حضور یافته و با قائم مقام آستان قدس و نیز مدیر مرکز امور بینالملل آستان قدس رضوی ملاقات و دیدار و گفت و گو کرده اند.
در حقیقت، این سفر، پاسخی بوده عملی در جهت تحقق اهداف تفاهم نامه ای که چندی پیشتر در سفر قائم مقام تولیت آستان قدس رضوی و مدیر مرکز امور بینالملل آستان قدس رضوی به کشور هند منعقد شده است و هدف از آن، برقراری ارتباطات گسترده با این کشور در موضوعات تجاری، خدمات، مهندسی، سلامت و گردشگری بوده است.
محمدعلی موحدی مدیر مرکز امور بینالملل آستان قدس رضوی در این رابطه می گوید: در حاشیه این سفر دیدار با شیعیان در مسجد جامع علیپور، دیدار با بزرگان و شخصیتهای خوجههای اثنیعشری در شهر بمبئی، حضور در جمع شیعیان بمبئی در مسجد ایرانیان و بازدید از مجلس بزرگان جعفری و بیمارستان امام خمینی(ره) انجام شد.
وی در ادامه خاطرنشان کرده است: از دیگر برنامههای مهم این سفر، بازدید از مرکز فناوری وابسته به اتاق بازرگانی امامیه و دیدار با شخصیتهای اقتصادی و فرهنگی در شهر بمبئی بود که این دیدارها در محل سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران انجام شد.
موحدی می افزاید: همچنین در نشستی که با حضور فعالان اقتصادی شهر بنگلور در کشور هند برگزار شد، فرصتهای اقتصادی ایران و هند و نقش آستانقدس رضوی و اتاق بازرگانی امامیه در تسهیل آن مورد بررسی و تبادل نظر قرار گرفت.
در پایان نیز اشاره دارد: در پایان این نشست تفاهمنامهای پیرامون مسائل مهم اقتصادی و فرهنگی با اتاق بازرگانی امامیه هند منعقد شد تا باعث ایجاد ارتباطات و تعاملات بیشتر میان دو کشور ایران و هند شود.
چه دیدار و ملاقات ارزشمند و بجایی و به سهم خود سپاس و تقدیر از تلاش هایی که توسط آستان قدس رضوی در راستای توسعه روابط و مناسبات با جهان پیرامون بویژه کشورهای همسایه و علی الخصوص ابرقدرت نوظهور اقتصادی آینده جهان یعنی کشور بزرگ و پهناور «هندوستان» صورت می گیرد.
و اما خلاصه کلام و یادداشت ما ...موضوع تازه و جدید نیست!
باز همان افسوس ها و اماهای همیشگی ... و باز تکرار همان حکایت های تلخ ... بی تفاوتی و تساهل و تسامح نسبت به رعایت آداب متعارف تشریفات بین الملل در دیدار و ملاقات با میهمانان و هیئت های غیرایرانی!!
از قراردادن یک پرچم ساده کشور میزبان و میهمان بر روی میز گرفته تا نحوه نشستن و استقرار میهمان و میزبان در اطراف میز مذاکره و گفتگو... به راستی نمی دانیم که قرار دادن یک پرچم رومیزی کوچک از کشور بزرگ هندوستان که به نوعی احترام به میهمانان مسلمان و زوار غیرایرانی امام رضا(ع) به شمار می آید، چقدر وقت از دوستان فعال در اداره روابط بین الملل آستان قدس رضوی می گیرد و چقدر هزینه می برد؟
یا اصرار بر این عادت غلط ما ایرانی ها که نفر اول و همراهان میزبان، اشتباهاً و نوعی متکبرانه در رأس میز می نشیند و طرف غیرایرانی را در یک سمت میز جا می دهد - بدعتی که جز توهین و تحقیر نمایندگان یک کشور خارجی و اعضای یک هیئت اقتصادی در هر سطحی که باشند، معنای دیگری ندارد!
به راستی مگر این میهمانان، هموطن ما هستند و یا «ارباب رجوع» که این گونه با بی احترامی و دور از نزاکت و آداب و رفتار پذیرفته شده در عرف روابط خارجی با آنان برخورد می شود؟!
گذشته از اینها، هنگامی که این بی احترامی در مجموعه اخلاق مدار و سازمان بزرگ و معظمی منتسب به امامی رئوف و زائر دوست همچون امام ابالحسن الرضا علیه السلام یعنی «آستان قدس رضوی» صورت می گیرد، آیا نباید حساسیت بیشتری به خرج داده و آرزوی عدم تکرارش را بکنیم؟!
قطعاً این گونه بی احترامی ها و بی اعتنایی ها، مرضی خاطر و مورد تأیید آن امام مهربان نیست! و باز گذشته از اینها، چرا پرچم سه رنگ کشور عزیزمان در این نشست وجود ندارد؟! آیا نمادی مهم تر و عزیزتر از پرچم برای یک کشور هست؟! پرچمی که جای خالی اش در این نشست بسیار احساس می شود.
کاش آستان قدس رضوی ای که نام «رضوی» را خاص و مختص خود می داند و سالهاست که اجازه ثبت هیچ شرکت و اسم و برندی را به نام رضوی نمی دهد - تا جایی که سالها پیش حتی یک شرکت اتوبوسرانی مشهدی بخش خصوصی مجبور به حذف این عنوان از اسمش شد! - یک دهم این حساسیت را در امر رعایت تشریفات دیپلماتیک و آداب و رفتار متعارف در عرف بین الملل می داشت!
آداب کهن و جاافتاده ای در عرف بین الملل که برگرفته از فرهنگ عمومی و آداب و نزاکت مردم جهان نسبت به هم تدوین شده و بر اساس کنوانسیون وین، حکم قانون را پیدا کرده است و در همه کشورها به راحتی رعایت می شود، اما نمی دانیم چه اصراری است که هر از چندگاهی باید نظاره گر این گونه بی مبالاتی ها در عرصه های مختلف دیپلماسی آرمان شهر رضوی باشیم و هی افسوس بخوریم و یادداشت پشت یادداشت بزنیم که:
* اگر همچنان معتقدید «مشهد، کلان شهر جهانی است»؛ * اگر همچنان معتقدید «مشهد، پایتخت فرهنگی جهان اسلام است»؛ * اگر همچنان معتقدید «مشهد، قطب اول زیارت جهان تشیع است»؛* اگر همچنان معتقدید «مشهد، پایتخت معنوی ایران است» و شبکه ی استانی صدا و سیما اصرار دارد که هر شب بدون استثناء، وله آرمی را با این مضمون پخش کند!
* اگر همچنان معتقدید «رعایت قواعد دیپلماسی و حتی زبان بدن، در نتایج ملاقات های هیئت های خارجی مؤثر است»؛ * خصوصاً، اگر دوست دارید که در برخوردی متقابل، طرف های خارجی هنگام استقبال و مواجه شدن با هیئت های ایرانی در کشور متبوع خود، این آداب متعارف و تشریفات بین المللی را رعایت کنند؛ پس شما هم لطفاً رعایت کنید.
و فراموش نکنیم که ... اینجا مشهد الرضاست... اینجا، قطعه ای از بهشت رضوی است که قرار است همه ی انسان ها فارغ از ملیت و نژاد و رنگ پوست و مقام و موقعیت و جایگاه اجتماعی و اقتصادی و ...، فقط یک «زائر» تلقی شوند و تکریم «زائر رضوی» هم که بر همه خادمان آن امام همام واجب است؛
خاصه زمانی که آن زائر، زائر غیر ایرانی باشد و از راه دوری به پابوسی مشرف شده، این تکریم و تعظیم می بایست مضاعف گردد که این چنین است رویه و سیره زندگی امامی که با غلامانش بر سر یک سفره غذا می خورد!
سپاس
-
۴ ارديبهشت ۱۳۹۸
-
۳۵۱
یادداشت به قلم محمدحسین جعفریان: عمران خان سفرش را از مشهد شروع کرد و این میتوانست برای این سرزمین و این شهر مزایایی به یادماندنی داشته باشد. از تولیت تا شورای شهر تا استانداری تا مراکز مربوط به اتباع و نهادهای امنیتی و حوزههای دور و دراز فرهنگی همگی میتوانستند در همان مدت کوتاهی که ایشان اینجا بود، بار هماهنگی و همکاری چند سالهای را ببندند. شاهراه این ارتباط که به مذاق هر دو سو نیز خوش بیاید، میتوانست بزرگراه فرهنگ و تجارت باشد. نقاط اصلی ضعف دو ملت بزرگ ایران و پاکستان.